Bijzonder verkregen Boeddha beeldjes

Het is ongelofelijk maar waar. Schatten kun je nog steeds vinden als je goed kijkt. Daar heb je zelfs geen schatkaart voor nodig. Tijdens een wandeling met mijn hond zie ik iets onder de struiken liggen. Ik erger me dat er weer rotzooi is neergegooid door ‘de hangjeugd’ en op de terugweg besluit ik het mee te nemen om het thuis weg te gooien en wat blijkt bij het oprapen…….het zijn twee ijzeren boeddha beeldjes………HUH???

Ik kijk nog eens goed, prachtig gegoten met kleine details en beiden staand op een lotusbloem. Ik kan mijn ogen niet geloven. Wat moet ik nu doen? Terugleggen? Meenemen?..... Dat laatste besluit ik want het idee deze ‘heilige’ beeldjes daar weer terug te leggen voelt voor mij een beetje vreemd.

Wat beduusd kom ik binnen, mijn zus komt koffie drinken en ik vertel haar het verhaal en laat de beeldjes zien. Hè? Zegt ze……. ‘Hoe kan dat daar nu liggen?’ ‘Geen idee’ zeg ik. Bij een volgende wandeling loop ik opnieuw langs de vindplek en ik zie wat glinsteren. Nee toch? En ja hoor ik haal nog twee kleine beeldjes onder wat zand en wat bladeren vandaan. Ben ik nu zo naïef dat ik niet weet wat hier aan de hand is? Er schiet van alles door mijn hoofd. 'Is het daar voor iemand anders neergelegd, zitten er kleine zendertjes in, is het geen ijzer maar goud, zijn ze van grote waarde en is het smokkelwaar, is het gestolen en daar tijdelijk neergelegd, heeft iemand het per ongeluk verloren, zijn ze ergens uitgevallen en toevallig precies op die plek terechtgekomen?' Het duizelt door mijn hoofd. Boeddha beeldjes hoor je te krijgen heb ik altijd begrepen maar deze zijn gevonden en mogelijk voor iemand anders bedoeld. 'Wat maakt mij dat dan nu ik ze heb meegenomen?' Ik kan niet ontkennen dat dit alles wat ongemakkelijk begint te voelen. Ik besluit ze toch te houden. Terugleggen en het idee dat ze daar dan waarschijnlijk nog heel lang liggen zonder gevonden te worden, in kou wind en regen voelt ook niet oké.

Een dag later heb ik een enorme pechdag. Alles wat mis kan gaan gaat mis. Ik zal je besparen wat er allemaal gebeurde maar het was intens kan ik je zeggen. Zodanig dat je je gaat afvragen ‘wat heb ik fout gedaan, welk negatief karma krijg ik nu op mijn dak?’ Ik verlies mijzelf hierdoor totaal in mijn negatieve gedachten en zit helemaal vast in mijn hoofd. Ik word moe, voel stress, voel druk want er moet ineens met spoed gehandeld worden, crisis in de tent dus. Ik baal, ben boos en geïrriteerd. Zo gestrest dat ik geen oplossingen zie, ik moet een actie gaan ondernemen waar ik helemaal niet achter sta maar heb geen andere keus.

Ineens schiet mij iets te binnen ‘de beeldjes!’….. ‘dit komt door de beeldjes!’ denk ik vol overtuiging. 'Ik had ze helemaal niet mee moeten nemen! Ik had ze beter kunnen laten liggen, ze zijn helemaal niet voor mij bedoeld, ik heb dit over mezelf afgeroepen, dit is niet goed’. Ik voel dat ik zo snel mogelijk van de beeldjes af wil. Terugleggen voelt echter niet goed. Weggooien dan, maar ja het zijn ‘heilige’ beeldjes en heilige beeldjes weggooien klopt voor mij ook niet. Wat dan ermee te doen? Samen met mijn moeder bedenk ik hoe ik op een eervolle manier met een ritueel afstand kan doen van de beeldjes. ‘Wikkel ze in mooi papier of stof en begraaf ze, doe er een briefje bij, stop ze in een kistje, geef ze aan iemand anders’, alles komt zo’n beetje voorbij en het blijft lastig een goede oplossing te vinden.

Maar mijn besluit staat vast! En als ik na een wandeling met de hond thuiskom loop ik meteen naar de beeldjes toe om ze te pakken. Ik kijk naar ze…. De ene boeddha heeft een hand op zijn hart en houdt de andere hand voor zich alsof hij iets buiten wil houden of ‘stop!’ wil zeggen. De andere Boeddha heeft beide handen gekruist op zijn borst. SHIT! Denk ik, ‘ze willen mij iets vertellen!’… Hou dat wat niet goed voor je is buiten je, neem dit niet aan maar blijf dicht bij jezelf en vertrouw erop dat het goedkomt, je hoeft niets te doen, laat het los, het is helemaal oké….

Er komt ineens een enorme rust over me heen en ik laat alle piekergedachten los. ‘Het is goed zo’, denk ik. ‘Ik ga helemaal niets doen, als het zo moet zijn dan gebeurd het maar, dat zie ik dan wel weer, dan komt er vast wel iets anders voor terug’.

Paniek en gepieker maken ineens ruimte voor loslaten, bevrijding, rust, vertrouwen en blijdschap. ‘Ik ben verlost!’ denk ik. Wat een heerlijk gevoel……En ineens maak ik een buiging voor beide Boeddha’s zomaar zonder na te denken. ‘Sorry jongens’ zeg ik, ‘dat ik zo negatief over jullie ben geweest. Ik was helemaal de weg kwijt, weg bij mezelf, bij mijn eigen Goddelijkheid, mijn innerlijk weten, en heb mij laten verleiden door negativiteit en een onnodig vastklampen aan wat zo belangrijk is voor mij en waarvan ik bang ben het te verliezen’. ‘Ik zie nu in wat ik te leren heb, jullie hebben mij een heel groot cadeau gegeven!’

Later bedenk ik mij dat de vorige eigenaar het misschien wel net zo moeilijk heeft gehad met het wegdoen van deze beeldjes en niet anders kon dan deze ergens neer te leggen zodat ze gevonden konden worden…. door mij. Als het zo gegaan zou zijn, zou ik dat helemaal snappen.

De volgende dag tijdens een consult zegt mijn client die helemaal vastzit in zijn negatieve gedachtenspiraal tegen mij ‘ik zit vast in mijn eigen ‘mindfuck’ en ik ben het zelf die dit creëert mijn gedachten slaan op hol, terwijl ik ook weet dat het nergens op slaat maar toch doe ik het en verlies ik mezelf er helemaal in’. ‘precies’ zeg ik, ‘ik herken het’.

We maken dus allemaal onze eigen ‘mindfuck’ van situaties die iets negatiefs of gevoeligs bij ons losmaken en ik adviseer mijn client en ook jou om je hier vooral niet gek door te laten maken. Blijf rustig en heel dicht bij jezelf en bedenk dat je niet meteen in actie hoeft te komen, doe even niets, laat los en heb vertrouwen dat alles gaat zoals het moet gaan. En als je behoefte hebt aan wat steun en houvast, kijk dan eens naar deze twee boeddha’s die een mooie boodschap hebben voor jou!